Στα πλαίσια του προγράμματος οι μαθητές και ο εκπαιδευτικός της τάξης ασχολήθηκαν αρχικά με γεγονότα κατά την εποχή της τουρκοκρατίας στην Χαλκιδική. Στη συνέχεια ετοίμασαν τη παρουσίαση για την γιορτή της 25ης Μαρτίου προς τους γονείς και τους μαθητές.
Στιγμές από την παρουσίαση της γιορτής !!
Άλλες δραστηριοτητες που πλαισίωσαν το πρόγραμμα:
*Εκμάθηση παραδοσιακών χορών και παρουσίασή τους στην πλατεία του χωριού κατά την ημέρα της παρέλασης
*Οργάνωση γιορτής για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου την παραμονή της επετείου.
* Δημιουργία αφισών για το στολισμό του διαδρόμου του σχολείου.
*Εκκλησιασμός
*Συμμετοχή στην κατάθεση στεφάνου και στην παρέλαση την ημέρα της 25ης Μαρτίου
*Παρουσίαση του βιβλίου «Σαν παραμύθι» του Ζωγραφάκη προς τους μαθητές του σχολείου μας, στο οποίο αναφέρονται τα γεγονότα της Κασσάνδρας κατά την επανάστασή της το 1821. Δραστηριότητες Φιλαναγνωσίας βασιζόμενες στο παραπάνω βιβλίο.
*Επίσκεψη-περίπατος στα κάστρα της Ποτίδαιας και στο λιμάνι .
Ακολουθώντας το σύνδεσμο μπορείτε να ενημερωθείτε για το ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας από τους Τούρκους:Πατήστε εδώ
Οι μαθητές έκαναν έρευνα στο διαδίκτυο και συνέλεξαν πληροφορίες για το τείχος της Κασσάνδρας, το οποίο δεν αποτελεί στολίδι για τη Ν Ποτίδαια, αλλά και κομβικό σημείογια το Ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας.Ακολουθεί το κείμενο που συντάχθηκε από τους μαθητές /τριες της Δ΄τάξης.
Το τείχος του λαιμού της Κασσάνδρας
Πληροφορίες που συνέλεξαν μαθητές της Β΄ τάξης με τον εκπαιδευτικό τους , στα πλαίσια του προγράμματος Τοπική Ιστορία.
Πάνω από 18 αιώνες ιστορίας εγγράφονται σε μία πέτρινη διαδρομή 1.200 μ., διάστικτη από 18 πύργους, ανάμεσα σε δύο θάλασσες, τον Τορωναίο και το Θερμαϊκό κόλπο: το τείχος της Κασσανδρείας, στη Νέα Ποτίδαια, ένα από τα σημαντικότερα οχυρωματικά έργα της αρχαιότητας..
Το διατείχισμα της Κασσανδρείας αποτελεί το σημαντικότερο οχυρωματικό έργο στη Χαλκιδική. Εντάσσεται στα μεγάλα έργα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (6ος αιώνας μ.Χ.), όπως αναφέρει ο ιστορικός Προκόπιος, σε κάποια τμήματα όμως διασώζεται και μία πρωιμότερη φάση του, η οποία χρονολογείται στον 3ο αιώνα μ.Χ. Διασώζονται οι 18 από τους προϋπάρχοντες 21 πύργους του. Οι πύργοι στα δύο άκρα του τείχους λόγω της διάνοιξης της διώρυγας και της ανόδου της θάλασσας βρίσκονται σήμερα μέσα στο νερό.«Διατείχισμα» είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι αρχαιολόγοι για το σημαντικό αυτό μνημείο, αφού κατά την αρχαιότητα «χώριζε την Κασσάνδρα από την υπόλοιπη Χαλκιδική», όπως εξηγεί ο προϊστάμενος της 10ης ΕΒΑ Ιωάννης Ταβλάκης. «Πρόκειται για ένα τρομακτικό από πλευράς μεγέθους συγκρότημα. Διασώζεται σχεδόν στο σύνολο του αρχικού του μήκους και σε κάποια σημεία φτάνει τα 10 μ. σε ύψος, ενώ το πάχος του φτάνει και τα 3 μ. Μόνο ένα τμήμα, μήκους περίπου 70 μ., κατεδαφίστηκε όταν έγινε η διάνοιξη της διώρυγας».
΄Οπως διαπίστωσαν οι αρχαιολόγοι, μεγάλα και ογκώδη τμήματα των τοιχοποιιών του πύργου έχουν καταπέσει ή έχουν μετατοπιστεί και ισορροπούν στηριζόμενα μεταξύ τους.
Στα χρόνια του Κάσσανδρου
Μεγάλης έκτασης ανακατασκευές του τείχους πραγματοποιήθηκαν στις αρχές του 15ου αιώνα, όταν ο τέως αυτοκράτορας Ιωάννης Ζ? Παλαιολόγος έγινε δεσπότης Θεσσαλονίκης, ενώ στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας το τείχος εγκαταλείφτηκε, κατά πάσα πιθανότητα διότι η Κασσάνδρεια είχε χάσει πλέον τη στρατηγική της σημασία, όπως συμπεραίνουν οι αρχαιολόγοι. Τελευταία χρήση του διατειχίσματος με πρόχειρες επισκευές και νέα διάνοιξη της τάφρου συντελείται στην Επανάσταση του 1821, όταν οι Χαλκιδικιώτες αγωνιστές οχυρώνονται σ? αυτή τη θέση, προκειμένου να συγκρατήσουν την επέλαση του Οθωμανικού στρατού. Στο λαιμό της χερσονήσου της Κασσάνδρας ιδρύθηκε το 316 π.Χ. από τον Κάσσανδρο μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Μακεδονίας, η Κασσάνδρεια, στη θέση της αρχαίας Ποτίδαιας, που καταστράφηκε από τον Φίλιππο. Η ελληνιστική αυτή πόλη γνώρισε μεγάλη άνθηση κατά τη ρωμαιοκρατία και τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, το 540 μ.Χ. όμως καταστράφηκε από τους Ούννους. Ο Ιουστινιανός, για να προστατέψει την πόλη και όλη τη χερσόνησο από τις βαρβαρικές επιδρομές, επισκεύασε το διατείχισμα που υπήρχε κατά μήκος του λαιμού της χερσονήσου και εκτεινόταν από το Θερμαϊκό ως τον Τορωναίο κόλπο.
Η εγκατάσταση προσφύγων από την Ανατολική Θράκη στο σημερινό οικισμό της Νέας Ποτίδαιας, που χρησιμοποίησαν οικοδομικό υλικό από το αρχαίο τείχος, στη συνέχεια η διάνοιξη της διώρυγας και αργότερα η κατασκευή της πρώτης γέφυρας επέφεραν μεγάλες καταστροφές στο διατείχισμα, ενώ αλλοίωσαν σημαντικά τον περιβάλλοντα χώρο. |
Τα τελευταία χρόνια διενεργήθηκαν έρευνες από τη 10η ΕΒΑ, που αποκάλυψαν τμήματα του διατειχίσματος που δεν ήταν ορατά και προέκυψαν νέα ενδιαφέροντα στοιχεία, , τόσο για την ιστορία και τις οικοδομικές φάσεις του διατειχίσματος όσο και γενικότερα για την οχυρωματική αρχιτεκτονική.
Η συνέχιση των ανασκαφών, η αναστήλωση και αποκατάσταση του τείχους, οι διαμορφώσεις του περιβάλλοντος χώρου θα αναδείξουν το μνημείο και θα το καταστήσουν προσεγγίσιμο και ευανάγνωστο στο κοινό. Πηγές από το διαδίκτυο.
Επίσης πραγματοποιήθηκε εκδρομή στα Ιωάννινα με τη συνεργασία του Συλλόγου γονέωνκαι κηδεμόνων. Είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το Μουσείο κέρινων ομοιομάτων του Βρέλη, στο οποίο εκτίθενται πιστά αντίγραφα ανθρώπων και σκηνών από την εποχή τους Τουρκοκρατίας.
Επισκεφθήκαμε ακόμη τη Μονή Αγίου Παντελεήμονος στο νησάκι της λίμνης Ιωαννίνων στην οποία κατέφυγε ο Αλή Πασάς για να γλιτώσει από το διωγμό των Τούρκων. Ακούσαμε την ξενάγηση και μάθαμε ότι δολοφονήθηκε στο σπιτάκι πάνω από τη μονή. Επισκεφθήκαμε και το Μουσείο με τη Συλλογή αντικειμένων από την εποχή της Τουρκοκρατίας δίπλα στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος.
Επισκεφθήκαμε επίσης και το κάστρο των Ιωαννίνων και φανταστήκαμε πώς ήταν η ζωή των κατοίκων εκείνη την εποχή.